| [ķslenska] |
gešshręring
|
| [sh.] |
gešbrigši
|
|
[skilgr.] hugarįstand, mótaš af rķkum kenndum, oft samfara sérkennandi vöšva- og kirtlastarfsemi ellegar atferli, žar sem innri lķffęri lįta greinilega til sķn taka
[skżr.] Oft veršur vandgreint milli gešshręringar og skyldra fyrirbęra, en til gešshręringar telja flestir ótta, reiši, kęti, višbjóš, vorkunn, įstśš o.s.frv.
|
|
