[skilgr.] tækni í línufjarvídd þar sem notast er við þrjá hvarfpunkta [skýr.] Í þ er rétthyrnt form sýnt þannig að hliðar þess eru ekki samhliða myndfletinum heldur liggja hvarfalínur hliðanna þriggja hver í sína átt að einum af þremur hvarfpunktum myndflatarins.