[skilgr.] tækni í línufjarvídd þar sem notast er við tvo hvarfpunkta [skýr.] Í t er rétthyrnt form sýnt þannig að hliðar þess eru ekki samhliða myndfletinum heldur liggja hvarfalínur tveggja hliða hvor í áttina að sínum hvarfpunktinum á myndfletinum.